Mezarlıklar “ben vazgeçilmezim” diyenlerle doludur diye güzel bir söz vardır. Öyledir, kimse vazgeçilmez değildir. Sorun kendini “vazgeçilmezim” olarak görenlerdedir. Bazı mesleklerde emekli olanlar ilk bir ayını “acaba beni ne zaman çağıracaklar” diye beklermiş. Sanır ki onun yaptığı işi kendinden başka kimse yapamaz.
Mesele bihakkın görevini yaptıktan sonra Namık Kemal’in Hürriyet Kasidesinde dediği gibi “çekildik izzeti ikbal ile bab-ı hükümetten” diyebilmektir. Geriye dönüp bakmamaktır. Geride bıraktığınız şeyler size bir onur tacı olarak takılmalıdır. “Ak saçlı” olarak hatırlanmandır mesele.
Bu nedenle vardır “onursal” kavramı. Görevini layıkıyla yerine getirenlerin “benden bu kadar” dedikten sonra sevenleri tarafından başköşeye oturtulmasıdır onursallık. Yıllar geçse de adınızın saygı ile anılmasıdır. Ölmüşseniz arkanızdan “öldü de kurtulduk” yerine bir Fatiha okunmasıdır.
Her birey yaşamı süresi içerisinde bir görevdedir. O görevi öyle ya da böyle tamamladıktan sonra doğanın kanunu gereği bir gün gelecek bırakacaktır. Buna halk dilinde emeklilik diyoruz ya. Öyle işte. “Emekli” olan kişinin asli görevi de kalan hayatını edebi ve haysiyeti ile tamamlamaktır. Emeklilikten kastım ille de belirli yılı tamamladıktan sonra ikramiye alarak köşeye çekilmek değil, öyle ye da böyle görev süresinin tamamlanmasıdır.
Dünya geneline baktığımızda kimsenin bırakın uygulamayı teklifini sunmaktan dahi korkacağı, çekineceği bir ulusun değişimi meselesini ortaya atan ve bunda da başarılı olan Rus lider Gorbaçov görevini tamamlayıp ayrıldıktan sonra bir daha kendisinden haber alan oldu mu? Şu anda yaşıyor mu öldü kim biliyor?
Koskoca(!) Amerika’ya başkanlık yapmış baba ve oğlu Bushlar, Obamalardan tık yok.
18 yıl Almanya’ya başkanlık yapmış, üstüne üstlük başarılı çalışmalarından dolayı kendisine “Şansölye” unvanı verilmiş Angela Merkel görevini bırakıp ayrıldıktan sonra kendinden haber alan oldu mu? Ne yapar, nerde yaşar, ne yer, ne içer?
Bizde yok mu? Rahmetli İsmet İnönü görevini bırakıp ayıldıktan sonra uzun süre kimse ondan haber alamadı. Oğlu Erdal İnönü de hakeza, Cumhurbaşkanı Ahmet Necdet Sezer de hakeza.
Bence son dönemde bu alanda takdir toplayan en önemli siyasetçi ise Saadet Partisine bir dönem başkanlık yapmış ama ayrıldıktan sonra ikbali edebiyle köşesine çekilmiş Temel Karamollaoğlu’dur. İyi veya kötü kendisine tevdi edilen görevi yaptı zamanının geldiğini düşünerek yerini başka birine devretti ve onursal olarak o siyasi düşünceye sahip kişilerin başının üzerinde yerini aldı.
Sürekli zikzak yapanlar, kanal değiştirenler, gömlek beğenmeyenler, yemek yediği kaba pisleyenler, dedikoducular, elinde sopa dönen tekere çomak sokmaya çalışanlar, iftiracılar, sürekli ben ben diyenler, benden sonra tufan diyenler, sadakatsizler, liyakatsizler ve pürüz yaratanlar… bi durun artık la…
