Mutluluk-Mutsuzluk

Wilhelm Schmid şöyle demiş, “İnsanlar mutluluk için çabalayabilirler. Fakat bu çaba her yönden karanlık bir çerçeve içine alınmıştır: İnsanlar, mutsuz oldukları için mutlu olmaya çabalarlar. Mutluluğu bulduklarında da mutsuz olmadan yapamazlar. Çünkü mutluluğun zıddına muhtaçtırlar.” Mutluluk ve zıddı mutsuzluk insan hayatında sürekli yer değiştirir. Bir insanın ne kadar mutlu kaldığı ve ne kadar da mutsuzluğu yaşadığı bir nekahet dönemine benzer.

Mutluluğun ebediyen sürmesi mümkün değildir.

Refahın artması, ilişkilerde duyulan güvenin kaybolması, eski değerlerden koptukça yeni sorunların çıkması, doğru, yeni ve güzel seçme özgürlüğünün tercihlerin artması mutluluğu ve mutsuzluğu getirir.

Modern hayata özenmek, mutlu olmak isterken mutsuzluğu artırır. İnsanlar her şeye yetişemezler. Değişkenlikler de bu kavramların önemli birer parçasıdırlar.

Duyguların incinmesi, ruhsal ve zihinsel acılar, hayal kırıklıkları mutsuzluğu tetikler.

Pozitif beklentilere sahip olmak, iyimserlikle geleceğe bakmak iyi bir niyettir. Fakat hayatın negatif taraflarını da görmelidir. İnsanın negatif olacağını elinde olarak veya olmayarak gelişir, bunu da düşünmek gerekir.

Hayat; yapabilmek ve yapamamak, başarmak, başaramamak, sevinç ve hiddetlenmek, cesaret ve korku, haz ve acı, neşe ve keder… karşıtlık ve çelişkiler arasında geçer.

İnsanlar mutluluk, huzur arar. Büyüdükçe ve yaşlandıkça bir şeylerden keyif almanın yollarını arar. Başka duyguların peşinden koşarken; tutkular, şehvet, makam, mevki güç gibi durumlar yaşama sürecini olumsuz etkilemektedir.

Mutluluk kişiden kişiye değişir. Tercihlere bağlıdır. Mutluluk, peşinde koşulan değildir. İnsanın davranışlarına bağlıdır.

Mutluluğu ve mutsuzluğu fertler üzerinde tesiri olan iç ve dış etkiler belirler. Kendine özgüven, iyi çalışma ve başarı mutluluk getirir.

Herşeye rağmen kişinin mutlu olması bazen küçük bir dokunuş, bakışa, ilgiye, ilişkiye bağlıdır. Çok basit duygular dahi mutluluğu getirebilir. Mutsuzluk da öyledir.

Günümüzde insanlar karamsar ve mutlu olamıyorsa;toplumda endişeye, korkuya, kaosa,anarşiye, teröre, şiddete, vahşiliğin özendirilmesi ve öne çıkması gibi nedenlere, ulusal tehdite ve bir milleti besleyen ve biraraya getiren, tasada ve kıvaçta buluşturan saiklerin ne hale geldiğine ve nereye doğru gittiğine bakılmalıdır.

Mutluluk ve mutsuzluk bir yanıyla insana bağlı olmakla birlikte insanın kendi inisiyatifinde de değildir. Her insan kendisiyle, ailesiyle, çevresiyle barışık olmalıdır. İyi niyet, iyi ilişkiler, itidal, gerektiğinde mesafeli ve yüreğinde daima sevgi beslemeli ve inancı gereğince yaşamalıdır.

İnsan başkaların hayatına özenmeden yaşamaya bakmalıdır. Başkalarının iyi yanları örnek alınabilir. Ancak bilinmelidir ki her güçlü, varlıklı, mutlu ve mesut görünenlerin neler yaşadıkları, nasıl yaşadıkları bilinmez.

Hülasa; mutluluk insanın zihninde, gönlündedir ve yaşantısında barınır.